CASE STUDY

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - CASE STUDY
Case 1
Ο συγγραφέας Α στη μέση του κεφαλαίου "Χ" παραθέτει αυτούσιο το ποίημα. Πρόκειται για την πασίγνωστη "Ιθάκη". Μεταξύ των στροφών παρένθετα θαυμαστικά σχόλια του συγγραφέα: "Α! Πόσο μας πλήγωσαν αυτοί οι Λαιστρυγόνες!" κλπ κλπ...

Στο τέλος του ποιήματος ο συγγραφέας επισημαίνει: "Πρόκειται για την πιο θαυμαστή ανάδειξη της πορείας σε σχέση με την άφιξη! Σημασία έχει η προσπάθεια, ο αγώνας κι όχι η επίτευξη του στόχου!".
Ο συγραφέας Α δίδαξε. Δίδαξε την προπαίδεια για άλλη μια φορά, αλλά δίδαξε...

Case 2
O συγγραφέας Β κλείνει το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του: "Κι έσβησε το τσιγάρο της κουνώντας το κεφάλι με το απόμακρο ύφος αυτών, που μέσα απ’ τη ζωή και την πείρα, έχουν κερδίσει τη βαθιά επίγνωση του πόνου και της θλίψης των πραγμάτων."

Πρόκειται για αναφορά στην ποιητική συλλογή "Ο πόνος του ανθρώπου και των πραμάτων" του Κ. Καρυωτάκη (1919), το δεύτερο μέρος της οποίας επιγράφεται "Ο πόνος των πραμάτων".
Στη συλλογή υπάρχει το ποίημα "Θάνατοι" που τελειώνει: "...μάτια, χεράκια, στόματα ιστορήστε μου / τον Πόνο των Πραμάτων και του Ανθρώπου".

Τίποτα από αυτά δεν αναφέρει ο συγγραφέας Β. Τα κρύβει. Ούτε καν ο βαρέων βαρών διανοούμενος φίλος του δεν τα αποκρυπτογραφεί!
Γιατί το κάνει αυτό ο συγγραφέας Β?? Γιατί δεν μπαίνει στον κόπο να διδάξει τον αναγνώστη αποκαλύπτοντάς του την ύπαρξη δεσμών με ποιητές στο κείμενό του? Είναι σνομπ? Είναι αλαζόνας? Είναι ψώνιο?

Ή μήπως θέλει κάποτε μια πιο προσεκτική αναζήτηση να βρει αυτό (και άλλα) μυστικά, κρυμένα στη σοφίτα? Να τα βρει ένα - ένα και μερικά ίσως να μη βρεθούν ποτέ? Ή μήπως απλά ο συγραφέας Β παίζει?
Τι είπατε? Δεν έχει αυτό το δικαίωμα? Κι όμως, αυτός πιστεύει ότι μόνον αυτό έχει...!